Бемории сироятии коронавирус бори дигар нишон дод, ки миллати сарбаланди тоҷик метавонад бо дурандешиву иттиҳоду сарҷамъӣ бар ҳар офату даҳшате пирӯз гардад. Ҳарчанд чунин иттиҳоду сарҷамъии миллӣ ба тоифае аз қабили саркардагони наҳзатӣ писанд несту фиғони онҳоро ба фалак мекашад.

Як нуктаи дилгармкунанда ин аст, ки дар ҳошияи роҳнамоиҳои пайвастаи Пешвои миллат имрӯз қишрҳои гуногуни аҳолии мамлакат дар роҳи мубориза бо ин беморӣ дастбакор шуда, ҳар касе ба қадри тавону имкнонаш талош меварзад, то дар роҳи бартарафсозии ин буҳрон ва паёмадҳои он нақшгузор бошад.

Мақолаи “Тоҷик, тоҷикият ва коронавирус”, ки бо муаллифии ходимони илмии Академияи миллии илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон ахиран дар матбуот ба нашр расид, аз таҳлилҳои воқеӣ иборат буда, мутолиаи он касро ба андешаву тадаббур тааммул водор месозад.

Принсипи фаъолияти ташкилоти террористии ҲНИ аз ибтидо майли тундгароӣ дошта, роҳбарону пайравони ин ташкилоти террористию экстремистӣ ҳамеша талош мекардаанд, то бо ҳар роҳе ҷомеаро ба сӯи бунбасти нофаҳмиву нобоварӣ кашанд. Онҳо ҳамеша аз дастовардҳои миллат мотам гирифта, аз ҳар гуна марҳилаи имтиҳонии ин миллат ҳамеша табли хурсандӣ задаанд.

Ягона матлаби воқеӣ ва арзишманде, ки дар чанд рӯзи ахир хондам, ин мақолаи кормандони Академияи миллии илмҳои Ҷумҳурии Тоҷикистон бо номи “Тоҷик, тоҷикият, коронавирус ва нангу номус” буд. Ин матлаб хеле мӯшикофона ғаразу суистифода карданҳои як лоначаи ифротгароиву терроризмро пешорӯи хонанда ҷилва додааст.