Аз нуқтаи назари таълимоти исломӣ хуни инсон ё ҳайвон наҷас ва нопок мебошад, ки бидуни эҳтиёҷоти махсус истифодаи он қатъиян манъ аст. Дар баробари хурданиҳо ва нушиданиҳои ҳаром мусулмон набояд хунро истеъмол кунад ва ё онро барои пухтани ягон хӯрок истифода барад. Аммо вақте ки сухан дар бораи наҷоти ҳаёти инсон ё дигар ниёзҳои таъҷилӣ меравад, ин маҳдудиятҳо қувваи худро гум мекунанд.

        Мо ҳамасола рўзи 24-уми ноябрро ҳамчун рўзи - Парчами миллии Тоҷикистонро ҷашн мегирем. Парчам як матоест, ки бо рангҳои сафеду сурху сабз ва тоҷ дар миёна ороста шудааст ва мо ҳамарӯза онро дар биноҳои маъмуриву идорӣ, дар ҳама сохторҳои давлатӣ мебинем. Ин парчам ҳамарӯза парафшон аст ва мудом алвонҷ мезанад. Ин мушоҳидаи умумии парчам аст, ки мо ҳамеша онро мадди назар дорем.

Тоҷикистон  давлати демократию ҳуқуқбунёд ва соҳибихтиёр буда,  шакли идории ҷумҳуриявӣ дорад,  ки поягузори усулҳои демократия  мебошад. Суботи кори давлатро фаъолияти босамари  ҳокимияти иҷроия таҳким мебахшад.  Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон  Сарвари давлат ва кафили Конститутсияи Ҷумҳурии Тоҷикистон буда, фаъолияти ҳамоҳангшудаи мақомоти давлатиро дар тамоми сатҳҳо таъмин мекунад.

Ҳоло ҳам бемории сироятии коронавирус  дар олам доман паҳн кардан дорад. Барои дастболо шудан ба ин вирус дар кишвар Ситоди ҷумҳуриявӣ амал мекунад. Оид ба пурзӯр намудани чораҳои зиддиэпидемиявӣ ва пешгирӣ аз интиқолу паҳншавии бемории коронавируси COVID – 19 дар шаҳру навоҳии кишвар чораҳои зарурӣ роҳандозӣ гардидааст.

Вақте мо дар фазои амну осоиш Рӯзи Парчами давлатиро ҷашн мегирем ва онро бо ифтихор болои сар мебардорем, хотироти ҳар нафар ба таърихи парчамдорӣ, бахусус лаҳзаҳои қабули Парчами давлати соҳибистиқлоламон меравад, ки дар айёми нобасомониҳо иттифоқ афтода буд. Агар Иҷлосияи таърихии шонздаҳуми Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон, бо қабули қарорҳои санҷидашудааш дар таърихи давлатдории мо нақши сарнавиштсоз дорад, тасдиқ ва қабули Парчами давлатӣ дар ин анҷумани саодатофар аҳамияти таърихии онро боз ҳам меафзояд.