Ҳарчанд аз ҳодисаҳои фоҷиабори феврали соли 1990 сӣ сол мегузарад, аммо номи шаҳидони он аз ёди мардуми тоҷик намеравад. Агар, аз як тараф, кушта шудани инсонҳои бегуноҳ дили мардумро озурда карда бошад ва онҳо ин ҳодисаро фаромӯш карда натавонанд, аз тарафи дигар, идомаи фаъолияти нопоки наҳзатиён ҳар лаҳза он ҳодисаҳоро ба ёди мо меоваранд. Ҳар гоҳ мебинем, ки ин гурӯҳи ифротӣ садо баланд мекунад ё даст ба амалҳои тахрибкорона мезанад, ҳама ҷиноятҳояшон, аз ҳамон баҳманмоҳи навадум то ҳол, пеши назар меояд. Танҳо як савол ба зеҳни мо меояд, ки то ба кай ин ҷинояткорон кори худро идома медиҳанд?

Дар солҳои начандон дур, аниқтараш рӯзҳои сиёҳу торики миллати тоҷик, воқеаҳои феврали соли 1990 нохалафони наҳзатӣ мардуми кишварро бо баҳонаи дину бо ҷалб аз номи Ислом ба майдонҳои эътирозӣ кашиданд.

Исҳоқи Хуталӣ дар замони худ чун шахсияти барҷастаи сиёсӣ шинохта шуда, бинобар шаҳодати сарчашмаҳои таърихӣ ин тоҷики Хатлонӣ дар давлатдории Аббосиҳо саҳми арзандае аз худ боқӣ гузоштааст. Зириклӣ дар китоби ал-Аълом (ҷ.1, саҳ. 297) аз шахсияти Исҳоқи Хуталӣ чунин ёдрас мешавад: “Исҳоқи Хуталӣ пеш аз ин (яъне пеш аз шоҳи Миср шуданаш) се маротиба шоҳи Димишқ интихоб шуда буд. Аввал дар рӯзгори Маъмуни Аббосӣ, сипас дар рӯзгори бародари вай Муътасими Аббосӣ, ки ин бор муддати шоҳигарии ӯ бисёр тулонӣ буд. Бори савум дар рӯзгори Ҳорун ибни Муътасим, ки машҳур ба Ал-Восиқ мебошад.”

Аслан Худованд дар китоби худ мефармояд: “Ба дурустӣ, ки муъминон бародари ҳамдигар ҳастанд”. ТТЭ "Бародарони мусулмон" зидди ин оят амал намуда, барои манфиатҳои худаш кор мекунанд.

​​​​​​​Талошу заҳамоти шаборӯзии кормандони мақомоти қудратии кишвар ва дастгиру ошкор намудани хоинону душманони миллату давлат аз ҷониби онҳо хӯрду хоби наҳзатиҳои хоину ватанфурӯшро ҳаром намудааст. Корнамоии ахири мақомоти қудратии кишвар ин ошкор кардани фаъолияти пинҳонии теъдоди зиёди пайравони ҳаракати террористӣ-экстремистии «Ихвон-ул-муслимин» дар қаламрави кишвар буд, ки ин бори дигар таъкид ба хоину ватанфурӯш ва террористу экстремист будани наҳзатиҳо менамояд.