Ҳукумати Тоҷикистон аз дар давоми солҳои соҳибистиқлолӣ то имрӯз бо мардум аст. Пӯшида нест, ки низоми феълӣ бо пуштибонии мардум ва дастгирии холисонаи онҳо сари кор омад. Ҷои таассуф ин ҷост, ки агар чашми одамӣ нуқсон дошта бошад (дар мисоли саркардагони наҳзатӣ), воқеиятро намебинад.

Муҳиддин Кабирӣ, саркардаи ташкилоти террористии наҳзати исломӣ, ки барои ӯ Ватан-модар, садоқат ба Ватан, хизмат ба мардум ва миллат ягон арзише надорад, имрӯз тариқи як навори видеоӣ ба мардуми тоҷик ва ҳукумату давлат муроҷиат намуда, барои пешгирӣ аз коронавирус панду насиҳат намуд ва худнамоӣ дорад.

Хатари бемории сироятии коронавирус барои дилхоҳ фарди ҷомеа муълум буда, созмону муассисаҳои сатҳи ҷаҳонӣ ва кишварҳои алоҳида ба хоитири маҳфуз будан аз ин вабо аз чораҳои муассир кор мегиранд. Аммо дар ин росто, ҳастанд гурӯҳу ҷараёнҳое, ки аз вазъи мазкур сӯистифода намуда, талош мекунанд, худро ба назари мардум “ғамхор” нишон диҳанд.

Бояд ёдовар шуд, ки масҷид дар асл ин ибодатгоҳ ва саҷдагоҳи мардум мебошад,аммо афсӯс, дар вақтҳои нооромӣ чуноне, ки даҳҳо нафарон бо чашми худ дида шоҳидӣ додаанд, муллоҳои наҳзатӣ дар водии Вахш ва атрофи шаҳри Душанбе масҷидхоро ба макони гаравгонгирӣ,ҷои азобу шиканҷа ва маҳалли қатлу куштор табдил дода, мехостанд ошӯбу низоъҳо байни мардум зиёд шавад ва дар охир табаддулоти давлатӣ карда, самти давлатдории Тоҷикистонро мувофиқи супоришнома ва дастуру фармонҳои хоҷагони хориҷиашон тағйир диханд.