Ҳар гаҳ ба НБО Роғун омада, аз нақбҳои сершумори зери замин гузашта, ҷумла иншооти бунёдшаванда, ҷӯшу хурӯши меҳнати фидокоронаи шабонарӯзиро мебинӣ, бо коргарону мутахассисони тоҷик, ки ин муъҷизаи техникии асри ХХI-ро меофаранд, суҳбат мекунӣ, саропои вуҷудатро эҳсоси гуворое фаро мегирад: ифтихор аз Меҳани хеш, ки чунин кохи беназири нур бунёд мекунад, ифтихор аз муҳандисони ватанӣ, ки дар умқи кӯҳ қалби санг шикофта, дар таърихи энергетикаи ҷаҳонӣ мураккабтарин ва муосиртарин неругоҳи барқӣ месозанд.

Истиқлолияти воқеӣ ормонест, ки барои даст ёфтан ба он қисмати зиёди мардуми сайёра дар марҳилаҳои гуногуни таърихи худ ҷонбозиҳо ва худфидоиҳо кардаанд.

Истиқлолияти давлатии Тоҷикистон , ки имсол 28-солагии  он  таҷлил  гардид, барои миллати мо атои Офаридгор аст. Истиқлолият  шиносномаи ҳастии   миллат, соҳибихтиёрии    давлати комилҳуқуқ    мебошад,  ки  низоми давлатдорӣ, сиёсати дохилию хориҷӣ, иҷтимоию иқтисодӣ ва фарҳангии худро бидуни дастнишондоди қудрати берунае озодона пеш мебарад.

“Роғун” нуҳумин аз силсиланеругоҳҳои рӯди Вахш аст, ки 110 км дуртар аз шаҳри Душанбе бунёд меёбад. Бузургӣ ва шаҳомати НБО “Роғун” дилҳоро ба ваҷд меоранд ва ору нанги милливу худшиносии моро тақвият мебахшанд. Воқеияти  бунёди ин сохтмони барҷастаи замон, заҳмату азму талоши созандагони он, дар ҳақиқат, бемонанду нотакрор аст.

Аз нуқтаи назари сиёсӣ, истиқлолият амалкарди фаъоли принсипҳои гуногун, идоракунии муназзами уфуқию амудии воҳидҳои маъмурӣ ва санадҳои меъёрию ҳуқуқии байналмилалӣ ва конститутсиониро ифода менамояд.