Дар шароити басо ҳассоси ҷаҳонӣ зархаридони хориҷӣ дар сар фикри молу мансаб ва андешаҳои заҳрогин мепарваранд ва тамоми ҳодисаҳои дар Тоҷикистон бавуқӯъомадаро  нодуруст шарҳ дода, фазои осудаву осоиштаи мамлакатро гардолуд намудан мехоҳанд.

Дар ибтидои солҳои 80-ум дар Тоҷикистон гурӯҳе пайдо гашт, ки дар байни мардум таблиғот бурда, одамонро ба сӯи дини ислом даъват мекард. Чун сухан аз номи ислом мерафт, мардум оҳиста-оҳиста ба даъвати онҳо фирефта мешуд. Ин аввалин қадамҳои Ҳизби наҳзати исломии Тоҷикистон буд, ки дар Тоҷикистон ақидаи ваҳҳобияро паҳн менамуд.

Мувофиқи таъкидҳои Созмони ҷаҳонии тандурустӣ яке аз тадбирҳои асосии пешгирӣ аз паҳншавии бемории сироятии COVID-19 дар баробари риоя намудани гигиенаи шахсӣ, ҳамчунин, то ба эътидол омадани вазъият дар ҷойҳои ҷамъиятӣ истифода намудани ниқобҳои муҳофизатӣ ва нигоҳ доштани фосилаи иҷтимоӣ аз ҷониби шаҳрвандон ба ҳисоб меравад. Зеро бемории мазкур, асосан, бо роҳҳои қатрагии ҳавоӣ аз як шахс ба шахси дигар мегузарад ва паҳнкунандаи беморӣ худи одамон мебошанд. Маҳз бо андешидани чунин тадбирҳо, мо метавонем, ки хавфи паҳншавии бемории мазкурро дар байни аҳолӣ камтар намоем.

Силсилафилми «Хиёнат», ки дасисаву амалҳои пасипардагӣ ва душманонаи як гурӯҳи хоини давлату миллати тоҷикро ба намоиш гузошт, бори дигар бо пешниҳоди далелҳои мушаххас ҷомеаи кишварро дар ростои шинохти комил аз бархӯрдҳои манфиатҷӯёнаи як зумра зархаридон қарор дод.

Ташкилоти ҷамъиятии “Иттиҳодияи миллии маъюбони Тоҷикистон” ҳамсолу ҳамқадами истиқлоли Ватан аст. Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон бо сиёсати хирадмандонаи худ шахсони имконияти ҷисмониашон маҳдудро таҳти ғамхории давлату Ҳукумат қарор додаанд.