Худованди меҳрубон ба сӯи мардуми кишвари азизамон бо як нигоҳи раҳмат назар кардааст. Нишонаи раҳмати Худо дар он аст, ки аз байни мо яке аз бандаҳои ватандӯсту халқпарвараш, Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмонро сабаб гардонид, ки бо саъю кӯшиш ва талошҳои ин марди шуҷоу далер ва ватандӯст мо ғаму андӯҳ, ҷангу ҷидолу хунрезӣ ва парокандагию саргардониҳоро паси сар намуда, имрӯз дар як фазои тинҷию оромӣ, сулҳу Ваҳдат, дӯстиву бародарӣ ва хотирҷамъию хушбахтӣ умр басар бурда истодаем.

    Худованди бузург дар Қуръони карим дар чандин ҷо дар боби масъулияти падару модар амр фармудааст аз ҷумла мефармояд: “Эй касоне, ки имон ба Худо доред, наҷот бидиҳед ҷонҳои худро ва аҳли хонаводаи худро аз оташи дӯзах. Яъне ки Худованд моро бар он таъкид мекунад, ки дар баробари тарс аз Худо ва тақвову парҳез ва анҷоми амалҳои солеҳ ва парҳез кардан аз амалҳои зишти ғайриинсонию ғайриисломӣ, одобу ахлоқи ҳамида дошта ва инчунин дар баробари тамоми мардум одобу ахлоқ ва муносибати хуб дошта бошем.

Имрӯз ҳар фарди тоҷикистонӣ бояд шукронаи Худои мутаолро  кунад, ки дар ватани мо неъмати сулҳу суботро арзонӣ доштааст.  Бо истифода аз ин неъматҳои илоҳӣ моро мебояд дар роҳи рушду шукуфоии сарзамини аҷдодӣ   саҳмгузор бошем. Аз ҷумла, бо аз худ намудани илмҳои замонавӣ тавонем рушди ҷомеаро таъмин намоем.

Қабул гардидани қатъномаи Даҳсолаи байналмилалии амал “Об барои рушди устувор, ‎2018-2028” -ин эътирофи миллати тоҷик дар арсаи ҷаҳонист.

Фарҳанги мардуми тоҷик таърихан аз ҳунарҳои мардумӣ ғанӣ буда, то имрӯз намунаҳои эҷоди аксари он ҳунармандон ба мо расидаанд. Бузургии ин миллати соҳибтамаддун низ дар он аст, ки новобаста аз мушкилоти давру замон ва ҳуҷуми истилогарони аҷнабӣ, тавонист фарҳангу маданияти худро бе олоиш нигоҳ дорад.