Аз он айёме, ки Қонуни Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи танзими анъана ва  ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон» бо ташаббус ва ибтикори Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қабул гардид, зиёда аз ёздаҳ сол сипарӣ мешавад. Қонуне, ки рӯзгори мардумро ба низом дароварда, қолабҳои шахшудаи чандинсоларо баршикаста намуд ва дар тафаккури сокинони кишвар таҳаввулоти бузурге ворид сохт. 

Мавлоно Ҷалолиддини Балхии Румӣ (1207-1273) бидуни муболиға аз бузургтарин устодони забону адаби мо барои ҳамаи давру замонҳост, ки бо гузашти солҳову садсолаҳо сухани баланди тобнокаш беш аз пеш ба дидаҳо зиёву нур ва ба дилҳои аҳли завқ шодию сурур мебахшад ва барои ҳифзи шевоию асолат ва пойдорию устувории забони тоҷикии имрӯзу фардо хидмат мекунад.

Роҳбарияти ҳамин ТЭТ ҲНИ буд, ки баъд аз имзои Созишномаи истиқрори сулҳ ва ризоияти миллӣ дар Тоҷикистон, замоне, ки роҳбарияти олии кишвар дар андешаи барқарор намудани иқтисодиёти фурӯрехта ва сарҷамъ кардани миллати парешонгаштаи тоҷик буд, садҳо ҷавонони тоҷикро бо роҳи фиреб бо роҳхат ба таҳсил дар муассисаҳои динии кишварҳои исломӣ сафарбар карда, аз он ҷо онҳоро барои шомил гаштан ба гурӯҳҳои ифротии мухталиф фиристониданд.

Беҳтарин дастоварди миллии мо дар садаи ХХI-ин Истиқлолияти давлатии мо мебошад, ки ба шарофати он мақоми тоҷикон ва Тоҷикистони азиз дар арсаи байналмилалӣ баланд рафт ва ҷумҳуриямон ба сифати як давлати  мустақили ягонаи демокративу дунявӣ шинохта шуд.