Шукронаи истиқлол ва дастовардҳои он, ки имрӯзҳо халқи ободкору созанда ва меҳанпарвару меҳнатдӯсти мо дар рушди давлатдории миллӣ қадамҳои устувор мегузорад. Аз ин рӯ, комилан табиист, ки вазъи имрӯзаи кишварамон дарку эҳсоси нави арзишҳои миллиро тақозо дорад, зеро дар баробари ба даст овардани истиқлолият тамоми соҳаҳои халқи кишвар рушд карда истодаанд.

Таълим ва тарбияи фарзанд яке аз умурҳои муҳими инсон ба шумор меравад, зеро насли инсон тавассути фарзандон идома меёбад. Дар мавриди дуруст ба роҳ мондани камолоти шахсият инсон ва ҷомеа метавонад аз оянда интизориҳои мусбат дошта бошад ва рисолати худро комил анҷомдода ҳисобад.

Андеша ва қобилияти фикрронии инсон мутобиқи назари файласуфон ҳамеша ба ду ҷабҳа: яке ақл ва дигаре дониш пайвастагӣ дорад. Бар асари ин ду арзиш инсон метавонад ба бузургтарин мақом ва қудрат комёб гардад.

Зиндагӣ баландиву пастиҳои худро дорад, ки ҳар як нафари ба шоҳроҳи он қадамзананда бояд дар ин роҳи дуру дарози пурмашаққат, ки намедонад фардо ӯро чӣ интизор аст, бояд бо худ ҳамсафару ҳамнафаси бовафо, худотарсу меҳрубон ва нафари боэътимодеро дошта бошад, ки ҳамеша дар паҳлӯяш бошад, ӯро доимӣ ва дар ҳама ҳолат дастгирӣ намояд ва чунин шахс албатта бе шакку шубҳа ҳамсар аст, ки тамоми бори зиндагиро ҳамроҳи шавҳар якҷо мекашад ва дар тамоми ғаму ғусса, шодиву фараҳ ва дар гармиву сардии ҳаёт ҳамроҳ аст, ки рафиқи якумра гӯянд ва хато намекунем бигӯем, ки ин ду инсон дар як симо аст, ки ҳамсар ном дорад ва неъмату амонати бузурге аст аз ҷониби Худованди меҳрубон барои мард ва ӯ покизанигаҳдорандаи манзил асту  тарбияткунандаи фарзандон ва...

Мусаллам аст, ки таъмини сулҳу субот ва амнияти давлату миллат вазифаи асосии мақомоти қудратӣ ва ҳар сокини худогоҳи кишвар маҳсуб меёбад. Вале солҳои охир ба амнияти кишвари мо дар қатори дигар мамлакатҳои ҷаҳон таҳдиди нав пайдо шудааст, ки онро дар илми сиёсатшиносӣ ҷанги иттилоотӣ ном мебаранд.