Омӯзиш ва таҳлили баъзе буҳронҳо дар минтақаҳои гуногуни ҷаҳон, ки тӯли даҳсолаҳо ҳалли худро наёфтаанд, нишон медиҳанд, ки яке аз сабабҳои ба чунин бунбаст расидани онҳо набудани лидерҳои бонуфуз, самимӣ ва ҳақиқатан мардумӣ мебошад. Аз ин нигоҳ, дар ҳамон лаҳзаҳои барои миллат сарнавиштсоз ба саҳнаи сиёсат омадани Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва бо талошҳои ин шахсияти барҷаста хотима бахшидан ба ҷанги шаҳрвандӣ ва расидан ба сулҳи сартосарӣ, дарвоқеъ, бахти таърихии тоҷикон буд.

Минбаъд ҳаракатҳое, ки барои барангехтани кинаю адоват ё низои иҷтимоӣ, нажодӣ, миллӣ, маҳалгароӣ ё динӣ (мазҳабӣ), паст задани шаъну эътибори нажодӣ, миллӣ, динӣ (мазҳабӣ) ё маҳал, инчунин, тарғиби махсусият ва бартарии шаҳрвандон аз нигоҳи муносибати онҳо ба дин (мазҳаб), забон, мансубият ба нажод, миллат ё маҳал равона шудаанд, ҷавобгарии ҷиноятӣ хоҳанд дошт. Агар ин кирдорҳо ба таври оммавӣ ё бо истифодаи воситаҳои ахбори омма ё шабакаҳои алоқаи барқӣ, аз ҷумла интернет, дар давоми соли пас аз татбиқи ҷазои маъмурӣ барои чунин ҳуқуқвайронкуниҳо содир шуда бошанд, дар ин сурат айбдоршавандаро аз ду то панҷ соли зиндон таҳдид мекунад.

Интихобот ҳам гузашт ва ҳамагон шоҳиди он гаштем, ки мардуми тоҷик бо сари баланд ва рӯҳияи шоду масрур дар ин маъракаи муҳими сиёсӣ ширкат варзиданд.

Тирамоҳи соли 1985 дар хотири мардуми вилояти Суғд, хусусан сокинони шаҳри Гулистон (собиқ Қайроққум) ва ноҳияи Бобоҷон Fафуров боқӣ мондааст. Шаби 13 октябр, соати 22:01 дақиқа заминларзаи сахт рух дод, ки маркази он деҳаи Қӯптулуқи шаҳри Гулистон ва Комбинати қолинбофии шаҳр буд.

Хостори идора кардани гурӯҳе, қабилае, давлату мулки дорои захираҳои бузург дар ҳама давру замон буд, ҳаст ва мемонад. Дар филми мустанади «Хиёнат» наворҳои гуногуни инъикоси муборизаи гурӯҳи манфиатдор, ки бо роҳи зӯрӣ хоҳиши соҳиб шудан ба кишвари Тоҷикистон ва идора кардани мардуми онро дошт, низ аён ба чашм расид. Ҳол он ки онҳо намедонистанд, хоҳу нохоҳ некӣ бар бадӣ ғолиб меояд ва чунин ҳам шуд.