Бо тааммул ва андеша дар авзои ҷаҳон ва фазои нооромӣ, имон ва виҷдони солим нагузошт моро, то сукут ихтиёр намуда чизе баҳри неъмате, ки Худо бар мо арзонӣ кардааст, лаб накушоем. Ростӣ дар фикри он будам, ки дар робита ба неъмати оромии кишвар ва сулҳу субот чизе рӯи варақ орам, ҳарчанд ки бо мардум дар ин маврид ҳамеша гуфтугӯ дорем, аммо боз ҳам қаноатманд набудам. Ба худ мегуфтам, ки ҳоло ҳам вазифаи мусалмонӣ ва шаҳрвандии худро дар баробари ин неъмат адо накардаам, имрӯзро ба фардо, фардоро пас аз фардо гузошта ба худ баҳонаҳо оварда танбалӣ мекардам.

Ба ҳамагон маълум аст, ки бемории ВИЧ-СПИД (норасоии масунияти бадан) бемории ҳалокатбор буда, ҳар сол дар миқёси олам ҷони чанд миллион нафарро аз байн мебарад ва теъдоди гирифторони ин мусибат, ки онро «вабои аср» меноманд, сол ба сол зиёд мегардад. Ин беморӣҳамчун вабо, ки сабабҳои пайдоиш ва паҳншавии худро дорост, имрӯзҳо роҳҳои муолиҷа, аз байн бурдан, кам кардани шиддати он ва нигоҳ доштани ҷамъият аз зарарҳои ногувори он мавриди таҳқиқу баррасӣ қарор дорад.

         Худованди бузург вақте ин дунёро ба ин қадар шукуҳу шаҳомат офарид, аз байни хама махлуқоташ ободии ин ҷаҳонро ба фарзанди Одам (а) вобаста кард. Ҳамаи неъматҳои зоҳирӣ ва ботиниро дар ихтиёраш гузошт, то ки инсонҳо тавонанд барои бақои зиндагӣ ва ободии ин дунё талош варзанд. Фитрати зиндагии инсонро Худованд тарзе сомон дод, ки ҳаёти одамӣ дар ин дунё паси ҳам сипарӣ мегардад. Наслҳо ҳамдигарро иваз мекунанд ва ҷои падару модаронро фарзандон мегиранд. Ҳамин аст, ки ободии ҷаҳон ва ҳаёти инсоният сахт марбут ба он аст, ки волидайн ба фарзандон аз худ чиро таҳвил медиҳанд, ҳамон гунае, ки пешиниён ба эшон дода буданд, яъне тарбияташон карда буданд.

Шукронаи неъматҳои истиқлол, ки имрӯзҳо халқи ободкору созанда ва меҳанпарвару меҳнатдӯсти мо дар рушди давлатдории миллӣ қадамҳои устувори худро гузошта истодааст. Аз ин рӯ, комилан табиист, ки вазъи имрӯзаи кишварамон дарку эҳсоси нави арзишҳои фарҳангию миллиро тақозо намудааст, зеро дар баробари ба даст овардани истиқлолият заминаи мусоиди ташаккулёбии худшиносии миллӣ, таваҷҷуҳ ба мероси таърихии халқи худ, эҳёи давлати миллӣ, забони миллӣ, анъанаҳои фарҳангию маърифатӣ, идҳою маросимҳо ва ғайраро тақозо дорад.

Тамоми созмонҳои террористӣ, аз ҷумла, ташкилоти экстремистӣ-террористии ҲНИ, ки фаъолияти он бо қарори Суди Олӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон манъ карда шудааст, зимни фаъолияти худ ба таври фаровон усули пинҳонкориро истифода мебаранд. Сабаби истифода бурдани усули пинҳонкорӣ махфӣ нигоҳ доштани ҳадафҳои ниҳоии худ ва бад-ин восита, ба чашми аҳли ҷомеа хок пошидан аст.