Сайёҳӣ яке аз самтҳои сердаромадтарини иқтисодиёти ҷаҳон мебошад ва ин нуктаи баҳснопазир дар Стратегияи рушди сайёҳӣ дар Ҷумҳурии Тоҷикистон барои давраи то соли 2030 низ дарҷ шудааст. Солҳои охир даромаднокии сайёҳӣ назар ба соҳаҳои нафту газ, мошинсозӣ ва кимиё ҳам баландтар баҳогузорӣ гардида, таваҷҷуҳ ба он пайваста меафзояд.

Нусратулло Махсум яке аз нахустин поягузорони сохтори давлатдории миллии тоҷикон дар солҳои  20 - уми қарни ХХ аст, ки бо саъю талоши фидокорона орзуи деринтизори миллати тоҷикро дар ростои эҳёи давлати миллӣ бароварда кард. Ин  марди  бузург аз соли 1924 то соли 1933 нахустин сарвари Ҷумҳурии Мухтори Шӯравии Сотсиалистӣ ва Ҷумҳурии Шӯравии Сотсиалистии Тоҷикистон дар ҳайати ИҶШС буд.

Проблемаҳои соҳаҳои иҷтимоӣ, вазъи маънавиёт ва робита бо ҷомеа ҳамеша дар мадди назари давлату Ҳукумат, махсусан Пешвои муаззами миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон қарор доранд.

Ваҳдат ва амну суботи миллӣ дар ҳар давру замон ҳамеша мазҳари идеалу ормонҳои волои инсон буда, кафили муттаҳидию ягонагии мардуми мубориз, фидокору ватандӯст ва василаи ягонаи ҳифзи асолату ҳувият ба шумор меравад.

Таърих ва миллати тоҷик ҷасорати Сарвари давлати худро дар раванди таъмини сулҳ ва ризоияти миллӣ, бахусус дар ҷараёни баргузории  гуфтушунид дар қаламрави Афғонистон, дар мулоқоте, ки 11 декабри соли 1996 баргузор гардид, ҳаргиз фаромӯш нахоҳад кард.