Шукргузорӣ аз неъмати Истиқлолияти давлатӣ ва озодиҳо арзиши ғоявӣ ва сирф назарӣ нест. Шукргузорӣ аз неъмати истиқлолият силсилаи донишҳои назарӣ, таърихӣ ва амалиест, ки дар заминаи дарки неъмати истиқлол, шинохт ва ҳазми он арзи вуҷуд карда, тафаккур ва эҳсоси ҳар фарзанди миллатро дар ҳимоя, рушд ва муаррифии он ҳамчун қарзи инсонӣ, виҷдонӣ ва имонӣ ташаккул медиҳад.

Дар ҳама давру замон ва миёни ҳама қавму миллат хиёнат ба Ватан – зодбуме, ки дар он чашм ба олами ҳастӣ мекушоӣ ва дар домани покаш ба камол мерасӣ, гуноҳест кабиру афвнопазир.

Чанде пеш тариқи шабакаи телевизиони «Синамо» филми мустанади пурмуҳтавоеро бо номи «Хиёнат» дар бораи ТТЭ ҲНИ ва пайравони он тамошо кардам. Дар ҳақиқат факту далелҳои он бори дигар чеҳраи аслии ин ҳизб ва роҳбаронашро ба ҷомеаи ҷаҳонӣ шинос намуд. Пас аз тамошои филм ба хулосае омадам, ки чӣ гуна метавон ин қадар факту далел ва шоҳидони амалҳои анҷомдодаи ТТЭ ҲНИ-ро нодида гирифт.

Мақсади асосӣ аз таҳияи ин ё он филми мустанад иттилоъ ва баҳои дуруст додан ба ҳодисаҳои табииву ҷамъиятӣ, инъикоси тағйироти рӯҳиву равонии инсон ва ҷомеа мебошад. Ҷалб намудани диққати ҷомеа ба чунин ҳодисаҳо ва аз оқибатҳои он ба андеша водор намудани мухотабон ҳадафи дигари таҳияи филмҳои мустанади сиёсиву иҷтимоист. Ба андешаи инҷониб, таҳиягарони филми мустанади «Хиёнат», ки аз панҷ қисм иборат аст, ба ҳадафи хеш расидаанд.

Чанд рӯзи охир боз аз ҷониби хоинони миллат ба монанди М. Садриддини хоини фурӯхташуда, нисбат ба Пешвои миллат дар сомонаи Ислоҳ дасисаву бӯҳтону тӯҳматҳо нашр кардааст. Ин хоини миллат аз он ҷор мезанад, ки дар даврони роҳбарии Пешвои миллат ягон пешравие дар кишвар дида намешавад ва мардум дар қашшоқӣ умр ба сар мебаранд.