Асри XXI ва дунёи мутамаддину мутараққиро бидуни шабакаи ҷаҳонии интернет тасаввур кардан ғайриимкон аст. Интернет дар як муддати кӯтоҳ тавонист дар тамоми қишрҳои ҷомеа реша давонида, паҳн шавад ва дар баробари олами воқеӣ (моддӣ) дунёи маҷозӣ (равонӣ)-и худро сохта, аз тараққикардатарин кишварҳо то ақибмондатарин давлатҳоро то андозае вобастаи худ гардонад.

Мусоҳибаи Муҳаммадҷон Нурӣ, писари С.А.Нурӣ  бо яке аз сомонаҳои ифротиро аз сомонаҳои интернетӣ хонда ва дар  чанд сатри мухтасар гуфтаниам ки: Аввалан, худи ишон иқрор ба ғамхорӣ ва меҳрубонии Пешвои миллат  буданд. Ҷое дар мусоҳибаи худ гуфтаанд:

Имрӯз дар шароити басо мураккаб ва душвори ҷаҳонишавӣ қарор дорем. Чунин раванд шояд аз як ҷониб боиси бо ҳам наздикшваии тамаддунҳои гуногун гардад. Баҳри рушду камоли якдигар таъсир расонанд, якдигарро мукамал созанд. Ба ҳам таъсири мусбат расонанд. Аммо аз ҷониби дигар, маҳз ҷаҳонишавӣ боиси бегонапарастӣ, зӯран ба урфу одат, расму оини миллате бор шудани чунин арзишҳои миллати дигаре мегардад.

Имсол аз қабули Қонуни  Ҷумҳурии Тоҷикистон «Дар бораи танзими анъана ва ҷашну маросим дар Ҷумҳурии Тоҷикистон»  12 сол гузашт ва он имкон фароҳам овард, ки қолабҳои шахшуда ва урфу одатҳои кӯҳнашудаю хурофотпарастонаи мардум аз миён раванд.

Таърих номи силсилаи олимону адибонро дар сафҳаи китоби ҷовидонаи ҷаҳонии худ дохил кардааст, ки  онҳо бо заковату фаросат ба хазинаи афкори умумиинсонӣ ҳиссаи арзанда гузоштаанд. Абуалӣ ибни Сино аз зумраи чунин бузургон буда, бо ду асари ҷовидонаи худ, яъне «Ал-Қонун» ва «Китоб-уш-шифо» ҳамчун қутбнамои фазои ҳикмат зоҳир мегардад.