Раванди воқеоти гузаштаву имрӯза дар пасманзари амалҳои ҷинояткоронаи наҳзатиён нишон медиҳад, ки барои ин гурӯҳи худбохтаву ифротипеша ба ҷуз манофеи гурӯҳиву шахсиашон дигар арзишҳои инсонӣ комилан бегонаанд. Зеро дер боз аъзои фирории ТТЭ ҲНИ ҳамчун абзори бозиҳои сиёсӣ истифода шуда, ягона талоши онҳо бо роҳи таъсиргузорӣ ба мафкураи мардум бесубот кардани вазъи осудаи Тоҷикистони соҳибистиқлолу соҳибном дар ҷаҳон аст.

Об чун ҳаво барои инсон зарур аст. Бе об ҳаёт вуҷуд дошта наметавонад. Вале, муҳим он аст, ки аз ҳаҷми умумии обҳои кураи Замин, ки баробар ба 1 миллиарду 400 миллион километри мукааб аст, танҳо 2,5 дарсад, яъне зиёда аз 35 миллион километри мукааб оби ошомиданӣ мебошад. Пас, моро зарур меояд, ки ба қадри ин неъмат бирасем. Вагарна норасоии оби тоза ҳаётро метавонад  торафт мушкилтар созад.

Мувофиқи  гузориши  Созмони Милали Муттаҳид,  давоми  панҷоҳ соли  охир дар ҷаҳон 507 муноқишаи марбут ба масъалаи об ба қайд гирифта шудааст. Бархӯрдҳои ҳарбии соли 1975 миёни Сурия ва Ироқ барои истифодаи оби дарёи Фурот, соли 1994 байни неруҳои  ҳарбии Миср ва Судон барои зери назорат гирифтани  оби  дарёи Нил, ки таъминоти асосии аҳолии Миср бо оби нӯшоӣ аз он вобаста аст, баҳсу муноқишаҳои байни  Эфиопия,  Судон  ва  Миср барои тақсими оби дарёи Нил аз ин ҷумлаанд.

Кори ноҷавонмардона ва саҳеҳтараш кори фосиқона ва ҷоҳилона аст, ки аз вазъият ва фурсати муносиб бо истифода аз эътиқод ва ихлоси мардум истифода бурда, ҷомеаро ба нофаҳмӣ ва зидди ҳам гузошт ва дар ин асос тухми нифоқ кишта, бародарро муқобили бародар гузошта шавад ва ин амале аст, ки дар назди Худову халқи Худо маҳкум карда шуда ва баранда ба азоби дарднок ва беқадрию хору залил гардидан дар дунёи ҳозиру дунё уқбо аст.

Масъалаи ахлоқ аз масъалаҳоест, ки бояд ҳамеша дар маркази диққати мо – омӯзгорону волидон қарор дошта бошад. Агар он дуруст дарк нагардад ва ҳамчунон, ҳал нашавад, бешак, ҳама заҳматҳоямонро беҳосил месозад. Инчунин, тамоми саъю кӯшишамон ба об дар ҳован кӯфтан мемонад.