Ҳар як ходими дин, ҳар нафари огоҳ аз мазҳабу тариқат, ҳар шахси бафарҳангу миллатдӯст бояд аз хонаводаи худ, маҳаллаи худ, деҳа ва ё шаҳри худ сар карда, ба ҷавонону наврасон ғаразҳои нопоки хоинони миллатро фаҳмонад. Чунки насли калонсоол аллакай як бор заҳри суханони фиребандаи ин тоифаро дар солҳои навадуми асри гузашта чашидааст.

Рушди иқтисодӣ ва фаъолияти рӯзафзуни самтҳои гуногуни мамлакат  ба афзоиши  истеҳсолот оварда расонидааст, Тоҷикистон ба як кишвари пешрафта ва рӯ ба тараққии босуръат табдил ёфтааст ва бо шарофати талош ва заҳматҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ва Раиси шаҳри Душанбе муҳтарам Рустами Эмомалӣ он ба қатори пешрафтатарин мамолик ва пойтахти он ба шумури шаҳрҳои намунавӣ шомил гаштааст.

Рузи 16.02.2021 аз тариқи   расонаҳои иҷтимӣ хабаре паҳн гардид. Дар он вохӯрии яке блогери тоҷик "Борода ТҶ" Музафар Давлатов бо аъзоёни ТЭТ ҲНИ дар ноҳияи Соести Ҷумҳурии Олмон баъди боздидаш аз шаҳри Душанбе ва таасуроташ аз ин шаҳри зебо, ки ба яроқкашӣ ва тирпаронӣ оварда расонид, касро ба тааҷуб меорад.

Ҷамъият, албатта, фарогири ҳамаи халқиятҳо, миллатҳо, инсонҳои неку бад, донову нодон ва роҳнамову гумроҳ низ мебошад, ки ҳар кас вобаста ба сатҳи тавоноӣ, маърифат ва ҷаҳонбинии худ ин ё он масоилро дарк ва аз рӯи он амал менамояд.

Мусаллам аст, ки дар кишварҳои мусулмонӣ ва, махсусан, Шарқи исломӣ, коргардонҳои бозиҳои геополитикӣ барои расидан ба ҳадафҳои сиёсию иқтисодӣ бештар аз диёнати исломӣ корбаст мекунанд. Тавре ки ба назар мерасад, дар шароити феълӣ истифода аз таассуби исломӣ минҳайси мафкураи фарогир бештар таҳаққуқ пайдо кардааст.