Масъалаи тарс аз назари динҳо ҳамеша як мавзӯи мавриди таваҷҷуҳи равоншиносон ва ҷомеашиносон будааст. Тарсе, ки мо дар таълимоти динҳои гуногун бо он бархӯрд мекунем, асосан ба маънои “тарс аз Худо”, “хавфи Рӯзи бозхост”, “тарс аз уқубати илоҳӣ дар дунё ва охират” мебошад.

Мо дар ин ҷо танҳо дар мавриди баъзе масъалаҳое, ки дар Паёми солонаи Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зикр гардида буданд, ибрози андеша намудем. Дар маҷмуъ, метавон гуфт, ки факту рақамҳои муқоисавӣ, таҳлилҳои амиқ бо мисолҳои дақиқу возеҳ, ки дар бораи тараққиёти Тоҷикистон дар солҳои соҳибистиқлолӣ зикр шудаанд, далели кофӣ барои дарки воқеии пешрафти Тоҷикистони имрӯз мебошад.

Коррупсия аз замони қадим то ба имрӯз яке аз мушкилоти печида ва мубрами инсоният дониста шуда, дар тамоми давраи рушди тамаддуни башарӣ фаъолияти муътадили ҳокимияти давлатиро халалдор карда, монеаи рушд ва инкишофи муносибатҳои ҷамъиятӣ гардидааст.

Худованд   дар   каломи   худ   фармудааст: “ Ба неки  ва   худотарсӣ   якдигарро  кумак  кунед  ва ба бадию  зулм бо  ҳамдигар ҳамёрӣ   макунед. Ин  оят   асос  ва  бунёди   таъовуну   ҳамбастагӣ , некию   худотарсӣ   аст.

Кампирони деҳа мегуфтанд: «Душманат гапи дигар наёфт, мегӯяд, ки думи сагат каҷ». Туҳмату дасисаҳои навбатии роҳбари ТЭТ ҲНИ Кабирӣ ҳамин гуфтаи кампирони  деҳаро ба хотир меорад. Миллати тоҷик шоҳид буд, ки ин ғуломи хоҷагони хориҷӣ дар ҳассостарин лаҳзаҳо ҳамоно бар алайҳи миллату манфиатҳои миллӣ сухан мегӯяд. Ҳодисаи муноқишаҳои марзӣ ва мавқеъгирии зиддимиллии Кабириро ҳоло касе фаромӯш накардааст. Яъне, душманӣ бар зидди давлату миллат ба одати доимии Кабирӣ мубаддал шудааст ва ӯ дигар роҳе ҳам надорад. Зеро аз ин ҳама дасисаву иғвояш назди хоҷагони худ “ҳисобот” медиҳад.