Дар мавриди  пуштибонии Ҷумҳурии Исломии Эрон аз неруҳои тахрибкори ТЭТ ҲНИ борҳо шунида будам, аммо дар матлаби директори Институти фалсафа, сиёсатшиносӣ ва ҳуқуқ таҳти унвони «Ҷумҳурии Тоҷикистон бояд ба Суди байналмилалии СММ муроҷиат намояд» далелҳое оварда шудаанд, ки касро дар ҳайрат мегузоранд. Кумакҳои ошкору ниҳони ҳукуматдорони эронӣ ба наҳзатиҳои Тоҷикистон, ҳатто баъди баста шудани ин ҳизб ва фирорӣ гардидани афроди он ба Аврупо то кунун идома мекардааст.

  Ба ҳамагон маълум аст, ки дини мубини Ислом таърихи зиёда аз 1400 сола дорад. Ҳамчунин таърихи фитна низ аз замони Одам алайҳиссалом сар шуда ва то имрӯз давом ёфта истодааст. Дар таърихи Ислом фитнаҳои зиёде ба вуқуъ пайвастааст, ки сабаби азҳампошӣ ва душманӣ байни мусалмонон гаштааст. Дар замони мо низ фитнаҳо хело зиёд аст. Дар Тоҷикистони мо шукри Худо таи чанд сол мешавад, ки сулҳу оромӣ ҳукмфармост ва ҳама самтҳои зиндагии мардум рӯз аз рӯз ба сӯи беҳбудӣ дар ҳаракат аст.                                    

Дарди ихтилофу тафриқа ҷавонони мусулмонро чунон фаро гирифтааст, ки сарчашмаи он амалкарди доиёнест, ки бо роҳи суиистифода аз арзишҳои ислом онҳоро ба душмани ҳамдигар табдил дода, сабаби дур шудан аз муқаррароти мазҳабии худ мегарданд.

Имрӯз ҷомеа бештар аз пештар сари андеша бар умқи маънии миллат ва ҳувияти миллӣ задаасту заминаҳои пурвусъате дар ташаккулу такомули фарҳангӣ ва асолати миллӣ рӯи кор меояд.

Дини мубини ислом дини муҳаббат, дӯстиву рафоқат, дини самимият мебошад, на дини қатлу куштору хунрезӣ.