Қадамҳои аввалини истиқлолият дар кишвари мо бо ҷанги хонумонсӯз оғоз гардид, ки аз ҷониби ТЭТ ҲНИ роҳондозӣ шуда, яксаду панҷоҳ ҳазор кушта, 1-миллион гуреза ва беш аз 8 миллиардхисороти молӣ дар пай гузошт.

Аслан пайдоиши ҳизбҳои сиёсӣ дар ҶумҳурииТоҷикистон ҳамчун падидаи нави демократӣхуб арзёбӣ мегардад. Вале дар ибтидои зуҳурва ташаккулёбӣ қисме аз онҳо ба ҳаёти сиёсииҷомеа таъсири манфӣ расонда, дар ниҳоят басар задани ҷанги шаҳрвандии солҳои 1992 - 1997 сабаб шуданд.

Чанд муддат аст, аъзо ва пайравони ташкилоти террористӣ-экстремистии ҳизби наҳзати ислом пинҳонӣ дар кишварҳои хориҷа нақшаи бедодгариву бесарусониҳоро дар Тоҷикистон тарҳрезӣ карда, дар сомонаҳои бесомонашон мунтазам хабару гузоришҳои иғвогароёна нашр мекунанд.

Худованди бузург дар Қуръони карим дар чандин ҷо дар боби масъулияти падару модар амр фармудааст аз ҷумла мефармояд: “Эй касоне, ки имон ба Худо доред, наҷот бидиҳед ҷонҳои худро ва аҳли хонаводаи худро аз оташи дӯзах.

Ҳасад яке аз сифатҳои ношоистаест, ки гоҳинсон дучораш мешавад ва дар худаш заминаи бисёре аз гуноҳони дигарро фароҳам мегардонад. Ин сифат, ки дар зумраи хулқиёти разила қарор дорад, чунон бад ва зараровар аст, ки Худованд ба Паёмбари Аъзам (с) ва мӯъминон мефармояд: “Бигӯ: Паноҳ мебарам ба Парвардигори сапедадам, … Ва аз бадии ҳасуд, он гоҳ ки ҳасад варзад». (Сураи «Фалақ»,ояти 1 ва 5)