Дар ҷомеаи муосир ва раванди афзоиши ихтилофу зиддиятҳои гуногуни милливу мазҳабӣ, зуҳури ҳизбу ҳаракат, созмону гуруҳҳои ифротиву иртиҷоӣ ва дигар равияҳои номатлуб ҳамаи аъзои ҷомеа ва бахусус ходимони динро мебояд, ки беш аз пеш баҳри ҳифзи арзишҳои миллӣ, тарғиби оромиву субот, ваҳдату ягонагӣ ҷаҳду талош намоянд.

Барои ҳар як инсони андешаманд маълум аст, ки ташкилоти террористии наҳзати исломӣ аз сӯи ҷонибҳои манфиатдор бо ҳадафи нотинҷиву нооромии Тоҷикистон ва таҳмили андешаву эътиқоди бегона таъсис ёфтааст.

Шурӯъ аз ибтидои солҳои 90-уми асри гузашта як гурӯҳи одамон бо истифода аз номи поки ислом барои расидан ба манфиатҳои шахсӣ даст ба хиёнати миллат ва мазҳаб заданд. Онҳо сараввал мардумро ба "Майдони шаҳидон" даъват намуда, халқи кишварро ба ду гурӯҳ ҷудо карданӣ шуданд.

Набояд фаромӯш кунем, ки боқимондаҳои ҳамон наҳзати ифротию ирҳобӣ имрӯз дар хоки Аврупо боз ҳам ҷониби давлату миллат камин гирифтаанд. Пас, бояд хеле зирак бошем, ба афсонаҳои Кабириву Муҳаммадиқбол, ки ҳамакнун нақши Нуриву Қиёмиддини Ғозиро иҷро карда истодаанд, бовар накунем.

Имрӯзҳо сару  садоҳо дар мавриди як гӯшаи ватани азиз-Ворух  дар шабакаҳои иҷтимоӣ баланд шуда,  тақрибан ҳама дар ин маврид чизе мегӯяду менависад. Агар гуфтаву навиштае барои  манфиати  Тоҷикистони  азиз  бошад, нур болои нур, аммо  мутаасифона  баъзе  шахсон  беасос  талош мекунанд то бо суханони рӯҳияшикане ғурури миллати моро шикананд.