Сарвари давлат Эмомалӣ Раҳмон дар табрикоти рамазониашон махсус таъкид доштанд, ки падару модарро гиромӣ бидорем ва ба онҳо накуӣ бикунем. Ин таъкид ва панд аз Қуръони маҷид маншаъ мегирад, ки ба волидайн эҳсон бинамоем. Ва ҳам ҳадисҳои зиёде дар ин маврид аз Расули акрам (с) ривоят шудаанд.

Мо – мардуми кишвар борҳо шоҳид гардидем, ки Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон ҳангоми сафарҳои кориашон ба минтақаҳои гуногуни кишвар аз аҳволи ятимон, хонаҳои бачагону маъюбон дидан мекарданд.

Соли рушди сайёҳӣ ва ҳунарҳои мардумӣ дар асари ҳидоят, саъю талоши Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон, ки ҳастии худро ба мадори Ватан пайвастаанд, хело пурбаракату хотирнишин буд.

Дар шароити кунунии ҷаҳонишавӣ ва тазодҳои ҷамъ­иятии манотиқи гуногуни олам баррасии масъалаи сав­дои одамон аз ҷониби ниҳодҳои гуногун солҳои охир бештар мушоҳида мегардад.

Дар замони муосир башарият ба як зумра мушкилоте рӯ ба рӯ шудааст, ки аз хавфу хатар ва таззодҳои он ҷомеаи муслимини кишварҳои олам низ истисно нест. Агар бигӯем, ки ҷаҳони ислом дар рӯзгори кунунӣ буҳрони азимеро аз сар мегузаронад, иштибоҳу муболиғае нахоҳад буд.