Ростӣ, бо назар кардан ба саҳифаҳои шабакаҳои иҷтимоӣ ҳаргиз чунин рӯҳия намегирифтам, ки имрӯзҳо. Хеле хушоянд аст, ки хурду бузурги миллати мо ва ҳамаи тоҷикистониён сухан дар боби марзу буми аҷдодӣ мегӯянд. Ҳифзи марзу бумро қарзи имонии худ медонанд.

Роҳбарони ТЭТ ҲНИ ва пайравонаш имрӯзҳо бо ҳар роҳу васила мехоҳанд амнияти мамлакат ва низоми сулҳу ваҳдати Ватани маҳбубамонро тибқи дастуру супоришҳои хоҷагони хориҷии худ халалдор намудан, дар миёни аҳли ҷомеа фитнаю ошубҳоро роҳандозӣ менамоянд.

Худованди таъоло дар Қуръони карим барои мунофиқон мақоми хосе ҷудо намуда, дар оёти мутавотир онҳоро сифат намудааст: «Иннал мунофиқина фи – д - даркил асфали минан нор» - Ҳамоно мунофиқон дар табақаи поёнтарини дӯзах қарор мегиранд.

Абармардони миллати тоҷик ва ҳомиёни шуҷои Ватан дар дарозои таърих ҳифзу ҳимояи хоки Ватанро ба ҷон хариданд, қурбон шуданд, ба коми оташ рафтанд, дар муқобили тири душман сина сипар карданд, аммо таслим нашуданд, то қатраи хуни охирин аз марзу буми хеш муҳофизат карданд…

Баҳри таҳкими заминаҳои ташаккули институти оиладорӣ ва дастгирии оилаҳо бо дарназардошти арзишҳои фарҳанги миллӣ аз ҷониби мақомоти давлатӣ ва ҷомеаи шаҳрвандӣ пайваста чорабиниҳои маърифатӣ амалӣ карда мешаванд.