Дар яке аз суханрониҳои худ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ, Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон таъкид намуда буданд, ки: «Террористу экстремист ватан, дин, мазҳаб надорад, балки он хатари воқеӣ ба ҷомеаи ҷаҳон ба шумор меравад».

Солҳои бистуми асри гузашта барои сокинони Бухорои Шарқӣ пурфоҷиа буд. Шӯриши Усмон дар сарзамини Қаротегин (Раштон) аз қабили онҳо ба ҳисоб меравад.

Падару модар бо умеде фарзандро ба воя мерасонад, ки фардо соҳиби илму ҳунар ва хонадор шавад. Мутаассифона баъзан ҳодисаҳое рух медиҳанд, ки падару модар зарбаи сахти рӯҳӣ мебинанд. Ин ҳолат ҳамон вақт рӯй медиҳад, ки фарзандашон «бебахт», яъне аз ҳамсараш ҷудо шавад. Таҳлилҳо нишон медиҳанд, ки яке аз сабабҳои ҷудошавии оилаҳо зӯроварии хонаводагист.

Шукронаи соҳибистиқлолии кишвари азизамон, ки мардуми шарифи Тоҷикистон дар фазои сулҳу осоиштагӣ кору зиндагӣ дошта, баҳри расидан ба ҳадафҳои ояндасози кӯшишу заҳмат намуда истодаанд. Маҳз аз баракати иттиҳоду сарҷамъӣ ва пайравӣ аз сиёсати хирадмандона ва роҳнамоиву ҳидоятҳои Пешвои муаззами миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон аст, ки мо, тоҷикистониён, дар масири расидан ба ҳадафҳои пешгирифтаи худ ба муваффаққиятҳои беназир ноил гардида истодаем.

Таърих кам шахсиятҳоеро ёд дорад, ки ҳамчун Пешвои муаззами миллати мо дар роҳи рушди ҷомеаи шаҳрвандӣ хизматҳои шоиста намуда бошад. Аз ҷониби ҳар шаҳрванди кишвар мояи ифтихор донистани ин нобиғаи арсаи сиёсат ва давлатдории муосир арҷгузорӣ ба хидматҳои барҷастаашон мебошад.